Spleen de Castle.

KATE BUSH - 'Wuthering Heights'

Zamieszczam zdjęcia wydobyte z archiwalnych czeluści, aby odzyskały swą świetność (a może zyskały jaskrawość, której nigdy nie miały ? ;)).
W każdym bądź razie tak mną pokierował dzisiejszy nurt wspomnień.

Najtrafniej byłoby spojrzeć na nie obiektywnie, bez estetycznego osądu niczym na świadectwo jakiegoś zaprzeszłego zdarzenia - niestety w oczy rzuca mi się fatalne kadrowanie, przebicia, zły dobór światła...

Ale co tam . .
Na deser serwuję dziś będzińskie chluby - Pałac Mieroszewskich i Królewski Zamek. 

Zacznijmy od pierwszego:

Pałac powstał w roku 1702 jako symbol rangi rodu Mieroszewskich. 

To typowa siedziba szlachecka wzorowana na stylu francuskim.
Czyli barok, czyli klasycyzm:

We wnętrzach najbardziej reprezentacyjny salon wyróżnia się dzięki polichromiom iluzjonistycznym. 

Malowidła odkryte w II poł. 20 wieku przedstawiają wodzów antycznych tkj Hannibal, Pompejusz czy Scypion Afrykański:

 

W pokojach sąsiedniego skrzydła odkryto też sceny polowań w melancholijnej aurze, sceny rycerskich pojedynków oraz medaliony portretowe.

Zachowało się otoczenie dworu, w tym Park z kamiennymi rzeźbami Bachusa i Flory o sporej wartości artystycznej, wykonanych w osiemnastowieczu przez Leonarda Webera (przynajmniej tak dowodzi data umieszczona na bukłaku Bachusa):

Galeria z wystrojem staropolskiej izby:

Natkniemy się nawet na szczątki szkieletu ;):

Po obejrzeniu dworu udajemy się na Zamek usytuowany na skarpie lewego brzegu Czarnej Przemszy. 

Ongiś stanowił ważne ogniwo systemu obronnego zachodniej granicy, o czym wspomina Jan Długosz w "Spisie warowni" wzniesionych za Kazimierza Wielkiego.

Gościli w nim Henryk Walezy, Jan III Sobieski w drodze pod Wiedeń tudzież August II Mocny. 

W roku pańskim 1616' część zamku spłonęła, a czterdzieści lat potem w trakcie najazdu Szwedów został doszczętnie splądrowany. 

Jego romantyczną restaurację przeprowadził w 1834 Hrabia Raczyński z ramienia Banku Polskiego -> do surowej gotyckiej bryły wprowadzono pseudogotyckie elementy a'la ceglane obramowania okien, krenelaże na murach, ślepe machikuły. Odnowiono również Kasztel:

Patrząc na to zdjęcie ma się wrażenie, jakoby zamek przechylał się i zapadał coraz głębiej...

... acz powróćmy do pionu uważając, by nie zapaść się razem z nim ;):

Dziedziniec.

Ta fotografia była tak kiepska, że wręcz domagała się ujednolicenia - dlatego użyłam sepii zdejmując zeń tyć amatorszczyzny, dzięki czemu widok odsłonił się rozmaitymi półcieniami

/ha, to jak w moim półśnie -wszak często miewam bezbarwne sny-. Czasem nawet myślę, że nakładają się warstwami na czarno-białą rycinę z geometrycznymi figurami, których przeznaczenia po przebudzeniu nie pamiętam... Na tej rycinie wyświetlają się kolejne wersje przeżytych dni przeobrażając się w absurdalne fantasmagorie.

Być może dlatego czasem najprościej użyć barwy jednolitej/:

Lecz miało być o czym innym..

A mianowicie o wnętrzu, jakie mieści w sobie Muzeum Zagłębia.  
Wystawa ta obrazuje ewolucję osadnictwa w Będzinie, ponad to infografiki i antyramy z planszami dotyczące dziejów zamczyska.

Oraz makieta:

Są też kolekcje ukazujące rozwój uzbrojenia od XVI do XX wieku. 

350 ciekawych okazów broni białej, miotającej, galanteryjnej, myśliwskiej lub sportowej - niektóre precyzyjnie zdobione masą perłową, hebanem czy kością słoniową:

Na zewnątrz bardzo ładna niedziela.
Stoję na ziemskim padole i spoglądam na wyrastającą tuż obok Wieżę:

... nie, nie - to nie Krzywa Wieża w Pizie ;) - to mój pośpiech:

Tu już odrobinkę lepiej ;):

A jest to wieża typu 'stołp' - > cylindryczny kształt, czworościenny postument.

Początkowo 4-kondygnacyjna, jednak przy przebudowie w 1834 ostatnie piętro zostało rozebrane, zaś na jego miejscu wstawiono krenelaż.

Sama wieżyca prawdopodobnie powstała jeszcze przed pojawieniem się zamku. 

Obecnie najniższa kondygnacja znajduje się częściowo pod ziemią na wskutek podnoszenia się poziomu Dziedzińca.

Krajobrazy z okiennic:

Kto jest wytrawnym fotografikiem i uznaje w ten sposób zrobione kadry za nieporozumienie bądź kicz - tego z łatwością jestem w stanie zrozumieć ;-):

A - i jeszcze jedna uwaga:

przeczytałam niedawno, że fotograf jest tak dobry, jak jego aparat... (cytat bodajże z FB Nikona), co tylko potwierdza moje smętne podejrzenia, a moja przedziwna hybryda SONY zapada powoli w czarną melancholię . . .

Dlatego pożegnam się już z Państwem, 

Dobranoc !